ԴՌՈՅԹ կամ ԴՌՈՒԹ կամ ԴՌՈԹ ՏԱԼ. cf. ԴՌՈՀ ՏԱՄ.
Զօրու բազմի դռութ իմն ի միասին տուեալ։ Դռոթ ընդ ինքեան տուեալ։ Դռոթս տալ. (Յհ. կթ.։)
Խառնաղանճ ամբոխիւն դռոթ տուեալ։ Եւ ցրուեալքն դռոթ տուեալ դարձան յիւրաքանչիւր տեղիս. (Արծր. ՟Գ. 6. 13։)
դռոյթք. Գրոհ. ամբոխ. եւ Յարձակումն ամբոխի.
Դռոյթս բազմութեան զօրաց. (Յհ. կթ.։)