Մեկնելն. մեկնութիւն.
Բուռն հարկանել առաջիկայ բանիցս, եւ գործել զսա մեկնողութեամբ։ (Վրդն.քրզ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մեկնողութիւն | մեկնողութիւնք |
| accusatif | մեկնողութիւն | մեկնողութիւնս |
| génitif | մեկնողութեան | մեկնողութեանց |
| locatif | մեկնողութեան | մեկնողութիւնս |
| datif | մեկնողութեան | մեկնողութեանց |
| ablatif | մեկնողութենէ | մեկնողութեանց |
| instrumental | մեկնողութեամբ | մեկնողութեամբք |