ԱԿՈՒՄԻՏ կամ ԱԿԻՒՄԻՏ. բառ յն. ἁκοίμητος Անքուն. տքնօղ. աննինջ. հսկօղ. որ եւ Անհանգստից վանք. այն էր Կարգ միանձանց անդադար աղօթականաց զցայգ եւ զցերեկ փոփոխ պաշտամամբ, ուր էր եւ վարժարան իմաստութեան, ուստի ելանէին մեծանուն րաբունք կամ մեծիմաստ վարդապետք. յորոց սակի գրեցին յոյնք եւ զմերս սուրբն Մեսրոպ Մաշտոց. որպէս եւ եկղեսիաստիկոս անուանեցին, որ է ժողովող, եւ այլն.
Հրաման ելանէր (ի Թէոդոս կայսերէ փոքուէ) վայելուչ մեծարանօք զսուրբն ակումիտ անուն կոչելոյ. (Կորիւն.։)
Յառաջին վարդապետսն գրեցաք զնա։ (Խոր. ՟Գ. 57.)
Հանդիպեցաւ նմա միայնակեաց մի անհանգստից վանացն, որ կոչի ակիւմիտ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)