adv.

not at all, by no means, no wise, not in the least;
quite, wholly, totally, entirely.

adv.

որ եւ ԱՄԵՆԵՒԻՄԲ. (որպէս թէ ամենիւ) այս ինքն ամենայնիւ. ամենայն իրօք. բոլորովին. բոլորովիմբ. իսպառ. բնաւ. σύν πάντι, πάντη, πάντα, ἄπαν , παντελές, παντελῶς, παντάπασιν, καθόλου, ὄλως. omnino, prorsus, totaliter ըստ ամենայնի, ամմէն բանով, ամմէն կերպով, ամբողջ. հէր վեճհ իլէ. պիւթիւն պիւթիւնէ, պիր թամամ. քիւլլիյէն. ճիպ.

Յորժամ արձակեսցէ զձեզ, ամենեւին հանցէ զձեզ աստի։ Օրէն յաւիտենական տեառն ամենեւին կատարեսցի։ Ոչ կարէր ամենեւին ի վեր հայել։ Ամենեւին մի՛ երդնուլ։ Եւ արդ ամենեւին իսկ վատթարութիւն է ի ձեզ։ Որպէս եւ ես ամենեւին ամենեցուն հաճոյ լինիմ։ Ամենայնի հաւատայ, ամենեւին (յն. զամենայն) յուսայ։ Պատուիրեցին ամենեւին մի՛ խօսել։ Մոլախոտէ՛ ամենեւին։ Ոչ մերձենայր ամենեւին հուրն ի նոսա. եւ այլն։

Ամենեւին իսկ անմտանելի։ Ամենեւին իսկ օտար. (Պիտ.։)

Ամենեւին անբժշկութիւն. (Նար. ՟Ժ՟Ը։)

Ո՛չ, ամենեւին ոչ. (Լմբ. պտրգ.։) Յորս բացասականքն՝ ռամկօրէն բացատրին, բնաւ, իսկի. հիլ. հիլ պիր վէճհ իլէ. այս ինքն բնաւին ոչ։

ԱՄԵՆԵՒԻՆ. Յարի եւ յանուանս, մանաւանդ յածականս՝ պահմամբ նշանակութեան մակբայի, կամ որպէս համակ. ողջոյն. ամենազան, կարի յոյժ. բոլոր, ամմէն կերպ. պիւս պիւթիւն. հէր դիւրլիւ.. παντοδαπός omnigenus, ὄλος. totus

Խառնակութիւնք, եւ ամենեւին բնութեանս ամբոխումն. (Նիւս. կուս. ՟Բ։)

Շառագոյն ամենեւին. (Ծն. ՟Ի՟Ե. 25։)

Ամենեւին պատշաճագոյն։ Նորոգագոյն ամենեւին։ Ամենեւին վատթարագոյն։ Ամենեւին ողորմելի, կամ ընտիր, կամ պիտանացու. (Պիտ.։)

Ընդ ամենեւին անարգիս։ Ամենեւին բարերարութիւն. (Նար. ՟Ժ՟Է. ՟Ծ։)

ԱՄԵՆԵՒԻՆ. իբր այո՛. եւ կարի՛ իսկ քաջ. զահիր. էլպէթտէ.

Ուրեմն զա՞յն ասես։ (պխ) Ամենեւին իսկ. (Բրս. ընդ ապող.։)