adj.

blind;
without eyes;
blinded.

adj.

ἁνόμματος, exoculats, oculis captus. Ոյր չիք աչք մարմնեղէն. որ ոչն տեսանէ մարմնոյ աչօք.

Դու հաւատա՞ս, զանաչեայն յեղեալ աչացուն հարցանէր Տէրն, յՈրդի Աստուծոյ. (Խոսրովիկ.։)

Անձն աստուածատեսակ եղեալ՝ յանմատոյց լուսոյն ճառագայթս ձեռնարկէ անաչեայ ձեռնարկութեամբ. (Դիոն. ածայ.։)

Անաչեայ մաքրութիւն մտաց։ Գերալիր արարեալ զանաչեայսն իմացութիւնս. (Մաքս. ի Դիոն.։)