adj.

non choisi, non élu;
rebut, commun, mauvais.

adj.

ԱՆԸՆՏԻՐ (գրի եւ ԱՆԸՆԴԻՐ) Ոչ ընտիր. անպիտան. (թերեւս եւ անընդել).

Անթնտիրք եղեալք ի հպարտութեան՝ խոտեցան. (Բուզ. ՟Դ. 3։)

Զանընդիրսն մատուցանէր պատարագս. (ՃՃ.։)

Անընտիր գտեալ կրթութեան վայելման լուսոյ՝ իբր զնիւթ մոմոյ սպառեցայց. (Նար. ՟Բ։)

Եւ իբր անընտրող. անփորձ.

Բաց ի ձեռնադրութեանն վաղվաղուկ եւ անընտիր սխալանօք հաղորդելոյն մեղաց օտարաց. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)

Արտաքս կալով խորանին՝ անընդիր էին զանազանութեան դասու եւ կայանի. (Լմբ. պտրգ.։)