s.

presumption, pride, vanity.

s.

ԱՆՁՆԱՀԱՃՈՒԹԻՒՆ կամ ԱՆՁՆՀԱՃՈՒԹԻՒՆ αὑταρεσκεία. sibi placere. Ինքնահաւանութիւն. ամբարհաւաճութիւն. հպարտութիւն. ինքնակամութիւն. անսաստութիւն. քիւսթահլըգ, զուրուր.

Անձնահաճութիւն Պերոզի։ Պերոզի իմ եղբօրն անձնահաճութիւն կամացն. (Փարպ.։)

Զիւր զախտն անձնահաճութեան կատարեսցէ. (Բրս. հց.։)

Վտանգ առաջին եւ մեծագոյն՝ անձնհաճութիւն. (Խոսր. պտրգ.։)

Այս է գործ սատանայի, զի անձնահաճութեամբ զամենեսեան վրիպեցուցանէ ի բարեաց։ Զգո՛յշ լինիցիս յանձնահաճութեան դիւէն. (Վրք. հց. ՟Բ։)

Անձնահաճութեան տամ կարծիս. (Լմբ. պտրգ.։)

Ոչ յանձնահաճութենէ կամաց արարաք զայդ, այլ ի հրամանէ սիրելի զաւակի քոյ. (ՃՃ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անձնահաճութիւն անձնահաճութիւնք
accusatif անձնահաճութիւն անձնահաճութիւնս
génitif անձնահաճութեան անձնահաճութեանց
locatif անձնահաճութեան անձնահաճութիւնս
datif անձնահաճութեան անձնահաճութեանց
ablatif անձնահաճութենէ անձնահաճութեանց
instrumental անձնահաճութեամբ անձնահաճութեամբք