ԱՊՕՏԻՔՍ (գրեալ ԱՊԱՒՏԻՔՍ) Բառ յն. ἁπόδειξις demonstratio. ապացոյց. կամ ὐπόδειξις, ὐποθήκη, hypotheca, obligatio, pignus. Ենթադրութիւն պարտաւորիչ. դրաւականութիւն. մուրհակ.
Կրկին ըստ չափոյն ուրացողն զպարտս հատուցանէ ըստ չափոյն ուրացողն զպարտս հատուցանէ ըստ իւր ձեռնագիր ապօտքսին ճշմարտութեանն, որով զհաստատութիւնն արարեալ էր։ Թէ առնու մարդ ի փոխ համար ոսկւոյ, եւ գրող տուողին ապօտիքս, եւ դնէ առ նա գրաւական. (Մխ. դտ. յօրէնս թգ.։)