adj.

that has the wisdom of God, instructed by heaven.

adj.

θεόσοφος divina sapiens Ընդունակ աստուածային իմաստութեան. խելամուտ աստուածայնոց.

Աստուածիմաստ անձն. (Լմբ. սղ.։)

Ամենայն աստուածիմաստքն, եւ ծածուկ խորհրդոցն մարգարէք (այսինքն գուշակք, թարգմանք). (Դիոն. երկն.։)

Եւ ոչ յաստուածիմաստիցն հարց ոք ասաց. (Մաքս. ի դիոն.։)