s.

destruction, devastation, ruin;
disparagement, defamation.

s.

որ եւ ԱՂԱՐՏՈՒԹԻՒՆ. Ընդ վայր հարումն (որպէս զանպիտան արտ աղի, կամ որպէս աղաջուր) թշնամանք. նախատինք. անարգանք. եպերանք.

Զաղարտանսն եւ զհեգնութիւնսն, որք կարի կսկծեցուցանեն զմիտս մեր. (Ոսկ. եբր. ՟Ի՟Ը։)

Չարագոյն թուելով առաւել քան թշնամանօք լի, եւ աղարտանս անձինս. (Պիտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աղարտանք
accusatif աղարտանս
génitif աղարտանաց
locatif աղարտանս
datif աղարտանաց
ablatif աղարտանաց
instrumental աղարտանաւք