adj.

unsoiled, clean, neat;
immaculate, spotless, pure, innocent, honest, just.

adj.

ԱՄԲԻԾ Իբր անբիծ. ἅμομος, ἅκακος. immaculats, sine labe, innocens, expers malitiae Անարատ. մաքուր. անմեղ. սուրբ. անստգիւտ. արատ մը՝ պակսութիւն մը չունեցօղ. չէքեսիզ. սուչսուզ. փաք.

Ընդ առն ամբծի՝ ամբիծ եղիցիս։ Ճանաչէ զաւուրս ամբծից։ Ամբիծք եւ ուղիղք կցորդ եղեն ինձ։ Երանեալ են անբիծք (կամ ամբիծք) ի ճանապարհի։ Ճանապարհ անբիծ (կամ ամբիծ)։ Հեղին զարիւն ամբիծ. եւ այլն։

Ժողովեցան վասն պարտաւորութեան առն ամբծի եւ անարատի. (Վրք. ոսկ.։)

Յամբծացն ճանապարհ հանէ զաշակերտն։ Ամբծացն ի ճանապարհն. (Լմբ. սղ.։)

Զամբիծ հաւատս՝ ստոյգ դաւանմամբ. (Նար. ՟Ծ՟Ը։)

Ամբիծ այցելութեամբ ուշ եդեալ աստուածային գրոց. (Յհ. կթ.։)