adj.

cf. Անախորժ.

adj.

Անախորժ. անհաճոյ. նախօշ, նամադպուլ.

Կերողացն անախորժելիք, զի զլինդս ատամանցն վնասեն. (Համամ առակ.։)

Անախորժելի յանդիմանութիւն. (Յհ. իմ. եկեղ.։)

Բանք անախորժելիք. (Սարգ.։)

Ջուր անախորժելի։ Անախորժելիս հաստողին։ Զանախորժելիսն քո. (Նար.։)

Եթէ հաւանականք ձեզ, Աստուծոյ գոհութիւն. ապա թէ անախորժելիս, եւ այնպէս գոհութիւն. (Շ. թղթ.։)

Իսկ Թէոփիլոսի անախորժելի թուէին գրեալքն Յովհաննու. (Վրք. ոսկ.։)