adj. adv.

impenitent, hardened, obdurated.

adj.

ἁμετανόητος, quem non poenitet. Որ ոչն ապաշաւէ. անզեղջ. անապաշխար. յամառ. թէօպեսիզ.

Անապաշաւս թշնամութեամբ։ Անապաշաւ կամօք. (Լմբ. ատ. եւ Լմբ. սղ.։)

Յանապաշաւ բարս մնալով. (Համամ առակ.։)

Անապաշաւ սիրտ կալան. (Կոչ. ՟Ը։)

Ըստ խստութեան քում անապաշաւ բարուց սրտի. (Լծ. կոչ.։)

Դողումն մահու է յանապաշաւ յանցանաց եկեալ. (Կլիմաք.։)

adv.

Առանց զղջման.

Անապաշաւ մեռանել. (Վրդն. սղ.։)

Որ ինչ ոչ բերէ զապաշաւ. անտրտում. կամակար.

Անապաշաւ ցնծութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)

Անապաշաւ եւ գորովագոյն խանդաղատանօք ի տածելն պատրաստականք. (Պիտ.։)