adj. s.

solitary, eremitical;
hermit, anchorite.

adj. s.

ἑρημίτης, ἑρημικός, solitarius, eremita. Գտեալ կամ սնեալ յանապատի, եւ յանշէն վայրս. վայրենի. եւ որ ինչ ա՛նկ է անապատի. եէպանի. սահրանիշին.

Ցռոյ անապատականի։ Անապատական աշխատութեանցն գործաւոր. (Յոբ. ՟Ժ՟Ա. 12։ Իմ. ԺԷ. 16։)

Զկապիկս անապատականս. (Եզնիկ.։)

Ընդ ցիռս անապատականս. (Նար. ԽԶ։)

Անապատական տատրակն (յհ. մկ). (ՃՃ.։)

Են՝ որ լեռնասէրք՝ անապատական բարոյս. (Վեցօր. ՟Ը։)

Առանձնակեաց յանապատի ճգնաւոր. որ եւ ԱՆԱՊԱՏԱՒՈՐ, ԱՆԱՊԱՏԱԿԵԱՑ. ապտալ, զահիտ, րուհպան.

Զանապատական առաքինեաց զվարս տպաւորեալ. (Փարպ.։)

Անապատականաց առաջնորդ. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ. եւ այլն։)

Եւ միանձնական. ճգնաւորական.

Անապատական կրօնք, վարք, լռութիւն. (Փարպ.։ Վրք. հց.։ եւ Լմբ.։ Ոսկ. լուս.։)