adj.

uncalled, not named;
uninvited;
— բազմական, parasite, smell-feast, trencher-friend.

adj. adv.

Մերթ՝ ոչ կոչեցեալ, առանց հրաւիրման. μὴ καλούμενος. non vocatus, vel invitatus.

Անկոչ ինքնակամ յօժարէր երթալ ի տունն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 9։)

Փոյթ սիրելի յուրախութիւնսն կոչեցեա՛լ (այս ինքն ի կոչիլն եւեթ) պարտ է մերձակայիլ. իսկ ի փորձութիւնսն (բարեկամին՝) անկոչ. (Ոսկիփոր.։)

Ընթասցո՛ւք առ Տէր, եւ անկոչ եկեսցէ առ մեզ. (Կլիմաք.։)

Մերթ՝ անանուն. անյորջորջելի յատուկ կոչմամբ. ἅκλητος. nomine carens, apellatione potior.

Անկոչի, եւ գերագոյն քան զանուն երեւեցելոյ գերագոյի Աստուածութեանն։ Օրհնել զանկոչին եւ անանուան Աստուածութեանն բազմանունութիւնս. (Դիոն. ածայ.։)

ԱՆԿՈՉ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍ ասի, որպէս անթեմ, առանց անուան սեպհական վիճակի.

Անկոչ եպիսկոպոսք, որք արտաքոյ կարգաւորութեան են. (Կանոն.։)