s.

ingratitude.

s.

ἁγνωμοσύνη. ingratitudo. Անճանաչողութիւն երախտեաց. արհամարհութիւն. ապերախտութիւն.

Յայսչափ ապախտաւորութիւն եկին, զի ոչ միայն զշնորհակալութիւնն հատանել, այլ եւ զշնորհօղն իւրեանց ոչ գիտել. (Փիլ. յովն.։)

Բազում էր աստուծոյ զիջանելն ընդ աքազու, եւ յոյժ նորա ապախտաւորութիւնն. (Ոսկ. ես.։)

Ապախտաւորութիւնք առ երախտիս արարչին. (Յճխ. ՟Ժ։)

Յանդիմանէր զապախտաւորութիւն նոցա եւ զսրբութիւն նոցա եւ զլրբութիւն. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ժ՟Բ։)

Ի կշտամբութիւն եւ յամբաստանութիւն նոցա լինիցին իրք, թէ ե՛ւս ի նմին ապախտաւորութեան կայցեն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 25։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ապախտաւորութիւն ապախտաւորութիւնք
accusatif ապախտաւորութիւն ապախտաւորութիւնս
génitif ապախտաւորութեան ապախտաւորութեանց
locatif ապախտաւորութեան ապախտաւորութիւնս
datif ապախտաւորութեան ապախտաւորութեանց
ablatif ապախտաւորութենէ ապախտաւորութեանց
instrumental ապախտաւորութեամբ ապախտաւորութեամբք