s.

state of a person having many children.

s.

Իբր Բազմիորդութիւն. գրի եւ ԲԱԶՄՒՈՐԴՈՒԹԻՒՆ. Բազմազաւակութիւն. եւ բազմութիւն որդւոց. πολυπαιδία multitudo liberorum, numerosa proles

Ոչ բազմորդութիւն զբարեպաշտութիւն, այլ բարեպաշտութիւն զբազմորդութիւն պատուէ։ Բազմորդութիւն առանց բարեպաշտութեան՝ Աստուծոյ օտարոտի է. (Եփր. համաբ.)

Ընդ այնպիսւոյն ես ոչ ընդ բազմորդութիւն, եւ ոչ ընդ յոլովութիւն կենացն նախանձէի. (Ածաբ. ժղ.։)

Բազմորդութեանն աճմամբ հնարեցայց աղաչել. (Պիտ.։)

Լիա օրինակ էր բազմորդութեամբն՝ առաջին ժողովրդեանն. (Շ. մտթ.։)

(Աբրահամ) զբազմորդութիւնն ընկալաւ հաւատոց. (Մագ. ՟Է։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif բազմորդութիւն բազմորդութիւնք
accusatif բազմորդութիւն բազմորդութիւնս
génitif բազմորդութեան բազմորդութեանց
locatif բազմորդութեան բազմորդութիւնս
datif բազմորդութեան բազմորդութեանց
ablatif բազմորդութենէ բազմորդութեանց
instrumental բազմորդութեամբ բազմորդութեամբք