Բնակակից

adj.

σύνοικος, συνοικίτης cohabitator, contubernalis Ընկեր բնակութեան. կից բնակութեամբ. յարակակից. որ կայ ի միասին ընդ այլում.

Ընդունիցի՞ս բնակակից զոմն եւ կամ դրացի, որ յոյժ գոյ արիագոյն, եւ ոչ իցէ ողջախոհ. (Պղատ. օրին. ՟Գ։)

Զվնասակարն հեռի ի բաց բնակեցուցանել, եւ զօգտակարսն միայն բնակակից լինել. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)

Զիա՞րդ կարէ ոք ապրել, թէ ընդ սողունս եւ ընդ գազանս բնակակիցս արարեալ էր զմեզ. (Եզնիկ.։)

Պահապան մատնիչ, բնակակից չարախօս. (Նար. ՟Ծ՟Զ։)

Արժանացոյց (տէր զզաքէոս) բնակակից եւ սեղանակից առնել. (Իգն.։)

Զսուրբ հոգին ետ մեզ Քրիստոս բնակակից եւ ուսուցիչ. (Լմբ. առակ.։)

Հրեշտակք բնակակիցք մարդկան, եւ մարդիկ հաղորդք հրեշտակաց. (Շ. մտթ.։)

ՆԱԿԱԿԻՑ. συμφυής, σύμφυλος gentilis, ejusdem naturae, innatus Բնակից. ազգակից. համաբուն. տնկակից. ընդաբոյս.

Մարմին զօրհանապազ բնակակից մեր լինելով. (Պղատ. տիմ.։)

Որոտմունք եւ փայլատակմունք, եւ այլ որ ինչ բնակակից է սոցունց. (Արիստ. աշխ.։)