adj. s.

that carries or gives sad news;
bearer of unhappy news;
weeping, in tears;
sad news.

s.

ἅγγελος, ἁγγέλλων, ἁνάγγελλων nuncius (tristis), annuncians, denuncians Պատգամաւոր. որ բերէ զլուր չար գուժի. գուժաբեր, բօթաբեր. գուժաւոր. սեւ կամ չար խապար բերօղ.

Եհաս գուժկան առ դաւիթ։ Այլ գուժկանք հասանէին, եւ զգոյժս զայս տային։ Ձայն գուժկան ի դանայ։ Գուժկան գուժկանի դիպեսցի՝ գոյժ առնել թագաւորին. (՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Ե. 13։ ՟Ա. Մակ. ՟Ե. 14։ Երեմ. ՟Դ. 15։ ՟Ծ՟Ա. 31։)

Գուժկան հասանէր յերկրէն հայոց. (Եղիշ. ՟Գ։)

ԳՈՒԺԿԱՆ. βόων clamans Գուժարկու. կական բարձօղ.

Լցաւ քաղաքդ գուժկանօք. (Ես. ՟Ի՟Բ. 22։)

ԳՈՒԺԿԱՆ. իբր Գոյժ, ցաւալի անցք.

Զայս գուժկան իբրեւ տեսին միաբանեալ սուրբ եպիսկոպոսքն. (Եղիշ. ՟Գ։)