s.

top of the shoulder, acronium;
shoulder-bone, shoulder;
arm;
end of a book;
cf. Թիկունք;
— ածել զիրիք, to undertake, to attempt;
to aspire to, to pant for, to seek;
to embroil;
to sell off, to dispose of;
to explain one's self, to pretend to be;
զվարդապետի, զիշխանի թեկն ածել, to pass one's self off for a doctor, for a prince;
to play the grandee, to lord it;
թեկն ածել զաւագութեան, զպատուոյ, to desire eagerly, to covet the primacy, to aspire to honours;
թեկն ածել ումեք, to favour, to support, to assist, to protect, to aid, to defend;
թեկն ածել ընդդէմ ուրուք, to rebel, to revolt;
թեկն ի թեկին, strutting, looking big, playing the swell, walking or acting in a stately, imposing or boastful manner.

s.

ԹԵԿՆ կամ ԹԷԿՆ. ὧμος humerus Վերնակողմն բազկի ուսովք հանդերձ. (լծ. լտ. թէ՛րկում). թեւ, կռնակ.

Որոշեցից ձեզ թեկն. (Մաղ. ՟Բ. 3։)

Զաջ ձեռն թիկամբն հանդերձ. (՟Բ. Մակ. ՟Դ՟Ե. 30։)

Թիկամբն հետ զձեռն ի վայր ընկէց. (Եղիշ. ՟Ը։)

Վասն այնորիկ առնուն քահանայքն զթեկնն եւ զծնօտն. (Եփր. ել.։)

Որպէս Օգնականութիւն.

Եւ զի չկայր ոք ի թիկին։ Եւ ոք չհասաւ յօգն ի թիկին. (Գր. տղ. յերուսաղէմ.։)

Որպէս Յետին կողմն իրաց.

Զորոյ հաւասար գրոյդ ի թիկանէ տառիդ ընթերցցիս. (Մագ. ՟Ծ՟Դ.) այսինքն ի վերջ կոյս. գրքին կռնակը, ետքը։

ԹԵԿՆ ԱԾԵԼ զուրուք կամ զիրիք. Թեւածել, թեւակոխել. ձեռներէց լինել. զհետ լինել. ձկտիլ. նկրտիլ. ճոխանալ եւ յոխորտալ.

Ոչ զերկրորդականն ունի գահ, այլ զաւագութեան թեկն ածէ. (Խոր. ՟Բ. 10։)

Զվարդապետի թեկն ածէ (յն. զկարգն յափշտակէ), եւ ոչ յաշակերտաց կարգի գտանի։ Զիշխանի թեկն ածիցէ (յն. որպէս ի կարգի իշխանի)։ Մեղմագոյնս խօսի, ո՛չ զվարդապետի ինչ թեկն ածել. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 23։ եւ Ոսկ. եբր. ՟Դ. եւ Ոսկ. ՟ա. տիմ.։)

Զվարդապետի իմաստնոյ թեկն ածեմք, եւ ոչ յաշակերտաց կարգի գտանիմք։ Մի՛ եւ այն՝ որ չեւ եւս իցէ հասեալ ի կատարեալ գիտութիւնն, թեկն ածել զվարդապետի. (Սարգ. յկ. ՟Ը։)

ԹԵԿՆ ԱԾԵԼ ումեք կամ ոմանց. իբր Թեւարկել. պաշտպանել. ի թիկունս հասանել. օգնել. հոգալ. թեւ թիկունք՝ կռնակ ըլլալ, թեր ելլալ։

Որ ապստամբին թեկն ածիցէ, ընդ նմին զնոյն պատիժ կրեսցէ. (Սեբեր. ՟Ե։)

Բազումք խնամածութեամբք թեկն ածեն, ոչ զի օգնեսցեն ինչ, այլ զի առաւել նենգիցեն զմերձաւորս. (Ոսկ. ես. յորմէ եւ Գէ. ես.։)

Բազումք խնամածութեան թէկն ածեն դրացեաց, զի այնու առաւել՝ նենգեսցեն։