s.

theriac.

s.

ԹԻՒՐԱԿԷ θηριακή, -κά theriaca cf. ԹԵՐԱԿԷ, ԹԵՐԻԱԿԷ. ռմկ. թիրեաք. Բառ յն. թիրիագի՛, գա՛. այսինքն գազանական. Դեղ կամ դեղթափ կազմեալ ի մարմնոյ օձի եւ այլոց զեռնոց.

Որպէս սքանչանի թիւրակէս՝ ի խածանօղ մահացու սողնոց առ կենացս նիւթ պատրաստեալ. (Նար. մծբ.։)

Իբր թիւրակէք. (Վրդն. ծն.։)

Մատուցանէին նմա թիւրակեայս. (Ճ. ՟Բ.։)

Բայց ի թիւրակեաց. (Կանոն.։)