adj.

opposite, contrary.

adj.

ἁντικείμενος, -ον oppositus, -um. Որ ի մի կողմն հակեալ՝ հակառակ կայ միւսումն. հակադրեալ. ներհակ. դէմընդդէմ գտեալ յիմիք կարգի. դէմ ելած՝ եղած՝ կայնած.

Յաղագս հակակայից, կամ հակակայց. իբր առինչք, կամ իբր ներհակք, եւ կամ իբր պակասութիւն եւ ունակութիւն, եւ կամ իբր ստորասութիւն եւ բացասութիւն. (Արիստ. հակակ.։)

Զբոլորսն զամենայն եւ զհակակայսն միեղինաբար շարառեալ. (Դիոն. ածայ.։)

Որ փոխանորդենն զնոսա հակակայքն. ծաղր ձեր ասէ ի սուգ դարձցի. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Վասն հեզութեան եւ համարձակութեան, եւ հակակայց նոցին. (Ոսկ. գծ.։)

Ըստ քառից սեռից որակութեանց՝ ըստ խառնուածոց հակակայից շարժմանց. (Արծր. ՟Ա. 1։)

Եւ կամ զդարձեալս ի հակակայս խայտաբղետութեան մեղացն գունով. (Նար. խչ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Հակակայիմ, եցայ

Հակակայութիւն, ութեան

Voir tout