vn.

to be out of breath, to become breathless, to gasp for breath;
ի հեկեկանացն — կլեալ, hindered by sobs.

ձ.

Ստէպ հատանիլ կամ ընդհատիլ շնչոց խոնջելոց եւ լացողաց՝ ի կլանել զօդս. յոգիս ապաստան լինել. հեղձամղձկիլ. գրի եւ ՅԱՏԿԼԻԼ.

Հատկլիմ արտասուօք, փղձկի սիրտ իմ, եւ յիմարին միտք. (Լաստ. ՟Ժ՟Զ։)

Հատկլեալ շնչով հազիւ թէ ճողոպրիլ կարէին։ Հատկլեալ հազիւ հասանէին ի ջուր ինչ. (Յհ. կթ.։)