s.

cf. Միանձն;

adj.

monachal.

s.

μονάζων (յորմէ Մոնոզոն). μοναχός , μοναστής monasticam vitam agens, degens;
solitarius, monachus. Որ միայն կեայ յանապատի. անապատաւոր. միայնաւոր. եւ Միանձն՝ հրաժարեալ յաշխարհէ, եւ առանձնացեալ ի սենեակ. կրօնաւոր. վանական. ճգնաւոր.

Երթեալ՝ լեռնակեաց, միայնակեաց, սորամուտ ծակախիթ եղեալ. (Ագաթ.։)

Բարձրագոյն կարգ քան զամենայն նուիրեցելոցն՝ միայնակեցացն զարդ է. (Դիոն. եկեղ.։)

Գունդք գունդք միայնակեցաց, եւ դասք դասք կուսանաց. (Կոչ. ՟Դ։)

Միայնակեացք՝ որ բնակեալ էին ի վանորայս. (Եղիշ. ՟Բ։ Տե՛ս եւ Վրք. հց. ստէպ։)

adj.

Եւ ա. իբր Միայնակեցական. μοναστικός monasticus, soitarius, -ia, -ium.

Մարդ միայնակեաց, եւ միտք, միայնակեացք եւ այլն. (Եւագր. ՟Ժ՟Թ։)

Միայնակեաց կեանք, կամ կրօնք. (Բրս. հց.։ Ագաթ.։)