vn.

to be permanent, stable, to continue, to last, to be perpetual, to endure for ever.

ձ.

որ եւ ՅԱՐԱԿԱՅԱՆԱԼ. Յարակայ եւ հաստատուն կալ մնալ. հանապազորդել. յարատեւել.

Աստուածայինն սէր որքան յարակայի, բորբոքի. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ծ՟Բ։)

Հանդերձ յաւերժական յաւիտենին յարակայեալ. (Անան. եկեղ։)

Որ ի նախատինս ինձ յարակային՝ հանապազ երգել իմովս տաւղօք։ Ընդ իս յարակայեալ քարինք պարսից։ Եւ ինձ չարագործիս կրկին յարակայի. (Նար. ՟Կ՟Ա. ՟Կ՟Զ. ՟Հ՟Թ։)

Յամեալ եւ յարակայեալ ի հոգեւոր հրճուանս աղօթից. (Նար. յիշ. խչ.։)

Ոչ յարակային ի չարութիւն։ Ապականեալքն վասն այնորիկ նորոգին, որպէս զի (ի) մշտնջենաւորութիւն յարակայեսցին. (Լմբ. առակ. եւ Լմբ. պտրգ.։)

Հանդէպ միմեանց անշարժ են կէտք, որպէս ի ճախարակի շրջաբերեալ բոլոր, ի յոր յարակայեալ՝ շուրջ շրջանակի բոլորն. յն. յոր հաստատուն մնացեալ. (Արիստ. աշխ.։)

Մերթ՝ Առընթեր, կամ ընդդէմ կալ.

Ի յարակայեալ նմա ջրոյն՝ ոչ կարելով՝ սովով եւ ծարաւով մաշեալ լինի. (Նոննոս.։)

Հանդէպ ասացելոցն բազմամասնագոյն ջրոցս յարակայեալ գոլով Պոնտոս. (Արիստ. աշխ.։)