s.

archdeacon.

adj.

ἁρχιδιάκονος archidiaconus, primarius inter diaconos. Առաջին սարկաւագ. սարկաւագապետ. աւագ սարկաւագ. գլուխ սարկաւագաց կամ պաշտօնէից սրբոյ սեղանոյն.

Նախասարկաւագ եւ առաջին մարտիրոս. (սուրբ ստեփաննոս). (Շար.։)

Յայտնեալ երեսացն աստուծոյ հօր՝ ճշմարիտ քահանայապետին մերոյ Յիսուսի, պարտ էր եւ նախասարկաւագին կալ առաջի նորա ի սպասաւորութիւն. (Ճ. ՟Ժ.։)

Աթանասիոս նախասարկաւագն քո՝ նա՛ հովուեսցէ ուղղաափառութեամբ զժողովուրդն աղեքսանդրացւոց. (Ճ. ՟Բ.։)

Առ որ մատուցեալ նախասարկաւագն՝ զնշխարն դնէ ի մաղզմայն։ Յետ որոց գայ հայրապետն՝ պաշտպանեալ յիւրոց նախասարկաւագացն. (Պտրգ. ոսկեբ։ Մաշտ.։)