adj.

incapable, awkward, clumsy, bungling.

adj.

ՉՄԱՐԹՈՒ ՉՄԱՐԹՈՒՆ. Անմարթ ի լինել պիտանի. անպիտան. անճարակ, անխելք. եւ Անմարդի. անքաղաքավար. անագորոյն.

Ոչ տայր զստացուածսն կերակուր ցեցոյ, որպէս առնեն չմարթու մատակարարք. (Վանակ. յոբ.։)

Կուսանքն անմիտք եւ չմարթուք։ Քանիօ՞ն չար են անմիտք եւ չմարթուք. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)

Առ նոքօք ճարտարեաց զտխմարս, զչգիտունս, եւ զչմարթունս. (Սեբեր. ՟Դ։)

cf. Չմարդու, եւ ի բառն Մարթուն։