s.

dung of ruminating animals.

s.

ՍՊՏՈՒՐ գրի եւ ՍՊՐՏՈՒՐ. ռմկ. սպրտուք, սպտոր. Աղբ կամ քակոր ուղտու, այծոյ, ոչխարի եւ այլն, բոլորահատ գնացեալ. ըստ Մենինսքեայ՝ stercus orbiculare.

Եգիտ ծերն սպտուր ըղտու. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Է։)

Այծու սպտուր կամ սպրտուր. (Վստկ. ՟Մ՟Կ՟Թ։)

Ի հօտից կաթանէ զմազ եւ զսպտուր քամելով պարզեն. (Ոսկիփոր.։)

Զո՛ր օրինակ ի բուրվառ ոք եդեալ խունկ անոյշ, եւ առ նմին գարշ եւ ընդունայն է սրբոց. (Եփր. ապաշխ.։)