s.

cf. Վրէժ.

s.

ἑκδίκησις ultio, vindicta. Խնդրելն զվրէժ. քինախնդրութիւն. վրէժ. հատուցումն (ներգ. եւ կր)

Արասցէ վրէժխնդրութիւն։ Աւուրք վրէժխնդրութեան։ Իմ է վրէժխնդրութիւն։ Ի վրէժխնդրութիւն չարագործացն.եւ այլն։

Աստուծոյ վրէժխնդրութիւնն յայտնեսցի։ Սուրբ աւետարանին թողուին զվրէժխնդրութիւնն. (Եղիշ. ՟Գ։)

Զի մի՛ վրէժխնդրութիւն նոցա նախ քան զժամանակն լիցի. (Իգն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վրէժխնդրութիւն վրէժխնդրութիւնք
accusatif վրէժխնդրութիւն վրէժխնդրութիւնս
génitif վրէժխնդրութեան վրէժխնդրութեանց
locatif վրէժխնդրութեան վրէժխնդրութիւնս
datif վրէժխնդրութեան վրէժխնդրութեանց
ablatif վրէժխնդրութենէ վրէժխնդրութեանց
instrumental վրէժխնդրութեամբ վրէժխնդրութեամբք