Քարագործ, աց

adj.

Գործօղ քարանց. քարահատ. գաղատոս. քարգործ.

Տացէ ստացուածս եւլոժի քարագործի։ Զի՞նչ եղեւ քարագործն եւլոժի. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)

Անդ դիպեալ ճարտարապետին հայոց՝ տրդատայ քարագործի. (Ասող. ՟Գ. 27։)

adj.

ՔԱՐԱԳՈՐԾ. ա. Գործեալ ի քարանց. քարաշէն.

Յօրինեալ քարագործ աւազամած կրագործութեամբ. (Արծր. ՟Դ. 11։)

s.

ՔԱՐԱԳՈՐԾ. գ. λιθιάσις, λιθιάειν calculus, calculo laborare. Ախտ միզարդելութեան պատճառեալ ի քարանց. որ եւ ՄԻՋԱԴՐԱՒ.

Անկաւ յախտ ինչ, զոր քարագործն կոչեն, եւ այնպէս միջագրաւեալ՝ չարաչար մեռանէր. (Վրք. ոսկ. ձ։)