cf. Քամահեմ.
to despise, to scorn, to disdain, to slight, to set, at nought, to take no heed of, to take no account of.
(հյց. եւ պարառ. խնդ) ἁθετέω, καταφρονέω , καταλιγωρέω contemno, vilipendo, negligo, contemptui habeo. որ եւ ՔԱՄԱՀԱՐԵԼ, ՔԱՄԱՀԱՆՍ ԱՌՆԵԼ. Արհամարհել. յոչինչ գրել. անարգանօք ապախտ կամ անտես առնել, զքամակ կամ զթիկունս դարձուցանել. ունչս առնել. քամահրել, քամարհել, չսեպել, թոթվել.
Զտէրութիւնս քամահեն. (Յուդ. 8։)
Կամակար բարուք զաստուածային օրէնսն քամահել կրթեցաւ. (Անյաղթ հց. իմ.։)
Ե՞րբ զդեղ երեսաց կարասցուք քամահել. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 9։)
Զպատուիրանս քամահեցի, այլ խրատեալ համեստացայ։ Գինի զյիշատակս պատուիրանաց քամահէ. (Փիլ. յովն.։ Յճխ. ՟Թ։)
Որ զճշմարտութիւնս քամահէ, եւ յերկնաւորէն ի բաց կայ. (Ոսկ. հերոդ.։)
Քամահեալ եւս զմիջնորդութիւն կաթողիկոսին մեծի։ Թերեւս այնու քամահեսցեն զնա։ Քամահէր զնկուղի։ Քամահիցեն զայն ինչ՝ զոր ոչ գիտէին. (Յհ. կթ.։ Նանայ.։ Մխ. առակ.։)
Ամբարտաւանութեան է անուն, ի ձեռն որոյ քամահեն մարդիկ եւ զաստուածութեամբն ե՛ւ զմարդկային իրաւամբքն։ Քամահելով զթշնամեօքն։ Քամահէ զամենայն կերակրօք։ Զմարմնաւոր հեշտ ցանկութեամբքն քամահեցին. (Փիլ.։)
Քամահէք զիմովք հրամանօք։ Քամահեալ զամենայն մարդկաւ։ Որ քամահէ զընչիւք, անտրտում եւ ուրախ կայ եւ մնայ։ Մի՛ զընկերօքն (կամ զընկերաւն) քամահեր. (Ճ. ՟Ա.։ Պտմ. աղեքս.։ Նեղոս.։ եւ Կանոն.։ Երզն. ոտ. երկն.։)
Սովորութեամբ քամահի։ Մի՛ հնութիւն քամահեալ։ Որք քամահօղ գտան նմա. (Փիլ.։ Նար. ՟Ձ՟Է։ Կրպտ. ոտ.։)
Ոչ եթէ աղքատն քամահելի ինչ իցէ. այլ նոքա՝ որ քամահիցեն. եւ ես ընդէ՞ր չքամահիցեմ զայնոսիկ՛ որք ոչ գիտիցենն զարմանալ՝ ընդ որ ինչ պարտ է զարմանալ. (Ոսկ. եբր.։)