Անարարող

adj.

Որպէս անարար՝ ըստ գ. նշ. վրիպակ թարգմանութեան. այս ինքն անորակ. եւ անհամ. անախորժ. ἅποιος.

Անարարո՛ղ նոցա ջրի գինին, թէպէտեւ եւ անապակ է. (Բրս. արբեց.։)