Չլինելն երկու. միութիւն. պիրլիք. գրի եւ ԱՆԵՐԿԵՒՈՒԹԻՒՆ, իբր աներկուութիւն, կամ աներկատութիւն.
Զկամացն, կամ զբնութեան (աստուածայնոյ) աներկութիւն զիւրն եւ զհօր ամենայն ուստեք ցուցանէ, կամ հաստատէ. (Նանայ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աներկութիւն | աներկութիւնք |
| accusatif | աներկութիւն | աներկութիւնս |
| génitif | աներկութեան | աներկութեանց |
| locatif | աներկութեան | աներկութիւնս |
| datif | աներկութեան | աներկութեանց |
| ablatif | աներկութենէ | աներկութեանց |
| instrumental | աներկութեամբ | աներկութեամբք |