hy    |   fr

Առանձնակութիւն

cf. ԱՌԱՆՁՆԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ.

Յոր (աստղ) եթէ յանկիցէ առանձնակութիւն լուսոյ բոլորեցունց մասնակաց, վերջին մասնակ զայս աստեղ ասեմք տիրել ըստ եռանկիւնւոյ. (Շիր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif առանձնակութիւն առանձնակութիւնք
accusatif առանձնակութիւն առանձնակութիւնս
génitif առանձնակութեան առանձնակութեանց
locatif առանձնակութեան առանձնակութիւնս
datif առանձնակութեան առանձնակութեանց
ablatif առանձնակութենէ առանձնակութեանց
instrumental առանձնակութեամբ առանձնակութեամբք