cf. Աւելաբանութիւն.
Աւելորդաբանութիւն. յաւելուած կամ բարդութիւն բանից. բանը մենծցնելը՝ աւելի խօսքերով.
Պատմեաց եւս առաւելաբանութեամբ (կամ աւելաբանութեամբ) զոր ինչ ոչ էր գործեալ հայոց. (Եղիշ. ՟Դ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | առաւելաբանութիւն | առաւելաբանութիւնք |
| accusatif | առաւելաբանութիւն | առաւելաբանութիւնս |
| génitif | առաւելաբանութեան | առաւելաբանութեանց |
| locatif | առաւելաբանութեան | առաւելաբանութիւնս |
| datif | առաւելաբանութեան | առաւելաբանութեանց |
| ablatif | առաւելաբանութենէ | առաւելաբանութեանց |
| instrumental | առաւելաբանութեամբ | առաւելաբանութեամբք |