Առեղծում, ծի

λύω. solvo. cf. ԱՌԵՂԾԱՆԵԼ ըստ ( ՟Ա նշ.)

(Սողոմոն եւ քիրամ) առակս միմեանց առաքէին, եւ առեղծուլ հրամայէին։ Եւ որ չկարիցէ առեղծուլ, առեղծլեացն (այսինքն լուծանողացն) ինչս տուժիցէ. (Եփս. քր. ՟Ա։)

Կարողանայր առեղծուլ. (Վրդն. պտմ.։)