Աստագոյն

adj.

ԱՍՏԱԳՈՅՆ կամ ԱՍՏԻԱԳՈՅՆ ὁξύτερος acutior, vehementior. Առաւել կամ յոյժ աստի՛, այս ինքն աստոյ, ազդու. սասակագոյն.

Աստի՛ է զայրումն բարկութեան, եւ աստագո՛յն է քան զամենայն բոց տարածեալ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա 3։ (վրիպակ է տպ. եւ ձ. անմտագոյն)։)