Իբր արծուի բերեալ ի թռիչս, խոյացեալ. (եթէ չիցէ գրելի, Արծուաբար).
Վասն արիութեան քաջութեանն՝ արծուաբեր քաջասրտապէս խիզախութեանց ի մարտս պատերազմացն՝ յարծուիս առակեցին զնա. (Արծր. ՟Ա 8։)
ԱՐԾՈՒԱԲԵՐ Է եւ յատուկ անուն մենաստանի.
Յերկիրն քաջբերունի ի դուռն արծուաբեր աստուածային. (Ոսկիփոր.։)