ԱՐՏԱՓԱՅԼՈՒԹԻՒՆ ԱՐՏԱՓԱՅԼՈՒՄՆ. φαιδρότις nitor, splendor Արտափայլելն. պայծառ ծագումն. նշոյլք. ցոլք լուսոյ.
Պարտ էր յայտնի լինել ի ստուերամած խաւարին արեգակնական արտափայլութեան Ճ. (՟Բ.։)
Ի ներքուստ յԱստուածութենէն էր արտափայլումն. (Երզն. մտթ.։)
Յարտափայլմանէ փայլատականցն։ Զանճառ ծնունդդ հայրական, զարտափայլումն միշտ լուսոյդ ի մշտնջենաւորէն. (Բենիկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արտափայլութիւն | արտափայլութիւնք |
| accusatif | արտափայլութիւն | արտափայլութիւնս |
| génitif | արտափայլութեան | արտափայլութեանց |
| locatif | արտափայլութեան | արտափայլութիւնս |
| datif | արտափայլութեան | արտափայլութեանց |
| ablatif | արտափայլութենէ | արտափայլութեանց |
| instrumental | արտափայլութեամբ | արտափայլութեամբք |