ԱՐՏԱՓԱՅԼՈՒԹԻՒՆ ԱՐՏԱՓԱՅԼՈՒՄՆ. φαιδρότις nitor, splendor Արտափայլելն. պայծառ ծագումն. նշոյլք. ցոլք լուսոյ.
Պարտ էր յայտնի լինել ի ստուերամած խաւարին արեգակնական արտափայլութեան Ճ. (՟Բ.։)
Ի ներքուստ յԱստուածութենէն էր արտափայլումն. (Երզն. մտթ.։)
Յարտափայլմանէ փայլատականցն։ Զանճառ ծնունդդ հայրական, զարտափայլումն միշտ լուսոյդ ի մշտնջենաւորէն. (Բենիկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արտափայլումն | արտափայլմունք |
| accusatif | արտափայլումն | արտափայլմունս |
| génitif | արտափայլման | արտափայլմանց |
| locatif | արտափայլման | արտափայլմունս |
| datif | արտափայլման | արտափայլմանց |
| ablatif | արտափայլմանէ | արտափայլմանց |
| instrumental | արտափայլմամբ | արտափայլմամբք |