ԲԱՄԲԱՍՈՂՈՒԹԻՒՆ ԲԱՄԲԱՍՈՒԹԻՒՆ. λοιδορία, ἕγκλημα convitium, accusatio Բամբասողն լինել, եւ Բամբասանք. լուտանք.
Զի՞նչ է բամբասողութիւն. ամենայն բան կամօք անպատուութեամբ ասացեալ՝ բամբասանք են, թէպէտ նոյն ինքն բանն կարծիցի ոչ լինել թշնամանօղ. (Բրս. հց.։)
Եթէ չար է շնութիւն, հաւասար (չար) առնէ եւ բամբասողութիւնն. (Մանդ. ՟Թ։)
Ոչ եթէ զանձն ազատէ ի բամբասութենէ, այլ զնոսա կամի ածել յուղղութիւն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 17։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բամբասողութիւն | բամբասողութիւնք |
| accusatif | բամբասողութիւն | բամբասողութիւնս |
| génitif | բամբասողութեան | բամբասողութեանց |
| locatif | բամբասողութեան | բամբասողութիւնս |
| datif | բամբասողութեան | բամբասողութեանց |
| ablatif | բամբասողութենէ | բամբասողութեանց |
| instrumental | բամբասողութեամբ | բամբասողութեամբք |