Բարեմտեմ, Եցի

չ.

Բարեմիտ լինել, այսինքն հլու, դիւրանսաց, միամիտ եւ յօժարամիտ. հնազանդել.

Պարկեշտութեամբ եւ համեստութեամբ բարեմտեալ ըստ ամենայնի առաջնորդական խրատուն. (Յճխ. ՟Ժ՟Ը։)

Կամ Անդորրամիտ լինել, ուրախ սրտիւ համբերել.

Հիւանդանա՞ս, բարեմտեա՛. (Բրս. ի սղ. ՟Ծ՟Բ։)