ԵՏ ԸՆԴ ԵՏ. παραυτίκα illico, statim Հետ ընդ հետ, նոյն հետայն. իսկ եւ իսկ. իսկոյն զկնի. մեկէն ետեւէն, նոյն ատէն.
Թող, անդէն ետ ընդ ետ լինէր նմա որդի։ Ետ ընդ ետ իսկ ընդէ՞ր ոչ յղեաց. (Եզնիկ.։)
Ետ ընդ ետ վերտարեալ։ Ետ ընդ ետ արտասանեալն. (Թէոդոր. խչ.։)
ԵՏ ԶԱՏԷ. καθεξῆς deinde, ordine, deinceps Հետ զհետէ. էտեւէ էտեւ.
Նուազագոյն յառաջնումն ցուցեալ, ետ զետէ գործոյն կատարելութեամբն ընդ նմա պայծառութեամբ ծագեալ. (Նիւս. կազմ. ՟Լ՟Բ։)