division into two parts;
— լուսնոյ, dichotomy.
Բաժանումն՝ մտօք կամ իրօք.
Բաժանումն՝ լսի երկատութիւն, այսինքն յերկուս որոշել. (Սահմ. ՟Ժ՟Ե. եւ ՟Ժ՟Է։)
Միակն ոչ զերկատութիւն յինքեան ըստանձնեալ բերէ. (Մագ. ՟Խ՟Դ։)
Ո՞ւր ունիցի տեղի երկատութեանն բան. (Սարկ. հանգ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | երկատութիւն | երկատութիւնք |
| accusatif | երկատութիւն | երկատութիւնս |
| génitif | երկատութեան | երկատութեանց |
| locatif | երկատութեան | երկատութիւնս |
| datif | երկատութեան | երկատութեանց |
| ablatif | երկատութենէ | երկատութեանց |
| instrumental | երկատութեամբ | երկատութեամբք |