hy    |   fr

Զաւակակցութիւն

s.

Հարազատ որդիութիւն, եւ եղբայրակցութիւն.

Յորժամ ասէ զնա (զեսաւ զեղբայրն յակոբայ) որդեակ, ո՛չ իբրեւ զորդւոյ վկայէ նմա զաւակակցութիւն, այլ իբրեւ տղայոյ ախմարութիւն. (Փիլ. լին. ՟Դ. 230։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif զաւակակցութիւն զաւակակցութիւնք
accusatif զաւակակցութիւն զաւակակցութիւնս
génitif զաւակակցութեան զաւակակցութեանց
locatif զաւակակցութեան զաւակակցութիւնս
datif զաւակակցութեան զաւակակցութեանց
ablatif զաւակակցութենէ զաւակակցութեանց
instrumental զաւակակցութեամբ զաւակակցութեամբք