hy    |   fr

Համէութիւն, ութեան

s.

cf. Համաբնութիւն.

s.

ՀԱՄԷՈՒԹԻՒՆ որ եւ ՀԱՄԱԲՆՈՒԹԻՒՆ. իբր Բնութենակից.

Համէութիւն են տարերք։ Օծ զօրութեամբ զհամէութիւն մարմնոյն քրիստոսի՝ մարմին քրիստոսի. (Լմբ. ատ. եւ Լմբ. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif համէութիւն համէութիւնք
accusatif համէութիւն համէութիւնս
génitif համէութեան համէութեանց
locatif համէութեան համէութիւնս
datif համէութեան համէութեանց
ablatif համէութենէ համէութեանց
instrumental համէութեամբ համէութեամբք