Հնձելն, իլն.
Որք նախ քան զհնձումն սրոյն ելեալ գնացեալ էին. (Յհ. կթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հնձումն | հնձմունք |
| accusatif | հնձումն | հնձմունս |
| génitif | հնձման | հնձմանց |
| locatif | հնձման | հնձմունս |
| datif | հնձման | հնձմանց |
| ablatif | հնձմանէ | հնձմանց |
| instrumental | հնձմամբ | հնձմամբք |