Միջնաշաւիղ, Ւղի, Ղաց

adj.

Որ ունի զմիջին շաւիղ. ուղղընթաց, ուղիղ (ոք, կամ ճանապարհ).

Քառակերպեան սերովսէն անվայրափակ միջնաշաւիղ. (Գանձ.։)

Գնալ ընդ միջնաշաւիղ ճանապարհն աստուծոյ։ Ընթացաւ ընդ մէջ միջնաշաւիղ ճանապարհս ճշմարտութեան՝ ի մէջ երկուց եզերաց ստութեանց. (Մխ. ապար.։)