Յատակաբուխ

adj.

ὁρθοφυής recte assurgens, pullulans, natus. Ի գետնոյ եւ ի վեր ուղղաբերձ բղխեալ. շիտակ բուսած՝ վեր ելած.

Կէսք ի ծառոց միաճետիք եւ յատակաբուխք, եւ կէսք բազմոստք. (Վեցօր. ՟Ե։)