hy    |   fr

Յարակոծ

cf. Յարածուփ.

adj.

Որ միշտ կոծէ կամ կոծի, բախէ կամ բախի. յարածուփ.

Իբրեւ զվէմ անշարժելի, որ յարակոծ ալեացն դիպմանց միշտ հարկանիցի. (Սկեւռ. ի լմբ.։)